Tradicionalni proizvodi na moderan način: Ugljenik i prirodni industrijski ugalj

Drvna biomasa se najčešće koristi za proizvodnju peleta, sečke i energije. Za razliku od drvne biomase, upotreba poljoprivredne biomase postoji uglavnom samo u teoriji ili se spaljuje u ataru jer je direktna primena u energetici složena i relativno skupa. Eventualna primena je u proizvodnji stočne hrane.

Verujemo da postoji šira primena i mogućnost “kaskadne” upotrebe nusproizvoda biljnog porekla, ili dobijanje nečeg više od samog spaljivanja, iz srodne drvne i poljoprivredne industrije. Traganjem za proizvodima dodane vrednosti pogotovo za biomasu nepodobnu za konvencionalnu energetiku ili proizvodnju peleta, došli smo do rešenja, proizvodnje prirodnog uglja. Svetsko tržište biouglja je više od 47 miliona tona godišnje. Najveći proizvođači su Afrika, Azija i Južna Amerika dok je Evropa vrlo skromno na kraju spiska proizvođača. Znači tržište je skoro dva puta veće od tržišta peleta a cene se kreću 300-500 Eur/t u zavisnosti od kvaliteta.

Najpoznatiji prirodni ugalj je drveni ugalj čija proizvodnja datira iz davnina, a primenjuje se najviše za potpalu vatre ili energent za pripremu gastronomskih specijaliteta. Tradicionalna proizvodnja uglja je spor i neefikasan proces ograničen uglavnom na drvo, prilikom kog se od ca 1 m³ drveta dobija ca 120 kg drvenog uglja. Konvencionalne metode proizvodnje imaju tri ključna problema: emisiju štetnih gasova, vrlo nisku efikasnost (2/3 energije se gubi) i dugo vreme trajanja (1-3 nedelje).

Pored proizvodnje ugljenika iz drveta i biljaka, postoji mogućnost dobijanja substrata za poboljšanje zemljišta (Terra Preta), alternativnih goriva za industriju i energetiku.

Čist tj. aktivan ugljenik može da se primenjuje u više oblasti: umetnosti, medicini, metalurgiji (kovačnice, peći visoke temperature), u hemiji (proizvodnja baruta), kao filter, katalizator ili apsorbent, kao crna boja, u gastronomiji, pirotehnici, hortikulturi i drugim oblastima.

Osnovne prednosti ugljenika biljnog porekla mogu biti, u zavisnosti od tipa biomase:

• ogromna porozna površina, ca 1.700 m²/g težine (tj. 4g = površina 1 fudbalskog terena) a to znači,
• da je podoban za čuvanje minerala u zemljištu jer ih vezuje i na taj način obogaćuje zemljište,
• skuplja, vezuje vodu i na taj način poboljšava kvalitet tla,
• privlači mikroorganizme,
• skuplja, filtrira prirodne zagađivače (npr. živa),
• vezuje CO₂,

Neki konkretni primeri primene biljnog ugljenika ili uglja:

• energent, može da se sagoreva za dobijanje energije,
• građevinski materijal u obliku toplotne/zvučne izolacije,
• aditiv u proizvodnji gume, plastike,
• koristi se u remedijaciji zagađenog zemljišta,
• smanjuje primenu veštačkih djubriva, tj. nitrata u vodi
• u poljoprivredi 10-40% veći prinosi itd.

Nakon 10 godina razvoja, nekoliko prototipova i konačno uspešnog pilot postrojenja, austrijska firma Polytechnik je našla rešenje za kaskadnu upotrebu biomase. Uzimajući u obzir da su biljke (odnosno biomasa biljnog porekla) po sastavu 50% ugljenik i prepoznajući ogroman potencijal u biljnoj biomasi, razvijena je moderna tehnologija industrijskih razmera koja biomasu može da pretvori u čist ugljenik tj. u biljni ugalj. Odnosno, nije samo drvo jedino adekvatno za ovaj proces!

Moderne tehnologije firme Polytechik omogućavaju izvlačenje ugljenika iz prirodnih materijala, prilikom kog se dobija toplotna i/ili električna energija. Glavne prednosti ovakvog načina rada su: niska emisije štetnih gasova, visoka efikasnost (1 kg drveta = 0,3 - 0 5 kg uglja) i kratko vreme trajanja.