Drvo u (re)definiciji vrta
Londonski arhitektonski biro „Platform 5 architects”, poznat po minimalističkim ali krajnje duhovitim projektima koji imaju jasne ekološke karakteristike i drvo kao imperativ u materijalizaciji, autor je i malog, ali vrlo likovno uspelog i funkcionalnog objekta. On je lociran u zadnjem dvorištu jedne stare londonske kuće u nizu (iz oko 1950. godine), i zamišljen kao vrtni paviljon od drveta koji bi sjedinio dve namene: dobro poznatu dvorišnu šupu (ostavu) i individualno radno odeljenje – kancelariju.
Mala kancelarija prostire se duž longitidunalne ose dvorišta, i njena funkcija postignuta je kroz formu izrazito skulptoralnog, plastičnog izraza. Organska struktura koja evocira motiv puževe ljuske pažljivo je smišljena tako da optički deluje na raspoloživi prostor – produbljuje ga, vizuelno povećava, maskira šupu u donjem delu vrta, i od dvorišta pravi potpuno novi, svrsihodno važan prostor. Drvo i staklo sjedinjeni su u formi eliptično izdužene ljuske sačinjene od besprekorno nanizanih greda. Prostor koji se fomira u utrobi ljuske podeljen je u proporciji zlatnog preseka na unutrašnji – radni, i spoljašnji – otvorenu terasu. Potpuno preformulisane uloge, ova „terasa“ je pod otvorenim nebom, ali stoji na zemlji i vizure su joj, umesto ka spolja, okrenute ka unutra. Enterijer je karakteristično linijski, čiji duh određuju pravilno poređane grede hrasta. Opremljen je jedino konzolnim radnim stolom i ostavom (policama). Prostor je okupan svetlošću i to zahvaljujući svetlarnicima – jednom iznad stola, a drugom na terasi. Opšti duh minimalizma, jednostavnosti, nepretencioznosti boji atmosferu ovog objekta, namenjenog isključivo za miran i predan individualni rad vlasnika. Iako malih dimenzija, zahvaljujući upotrebi drveta ovaj prostor deluje veći no što zapravo jeste, i snabdeven je neophodnom toplinom i prirodnošću kojima drvo zrači. Osim toga, pribegavanjem kružnoj liniji odnosno formi potencirana je neprekinutost tj. bezgraničnost prostora. Likovnost kompozicije obogaćuje vizure iz glavne kuće vlasnika prema dvorištu, uvodeći jednu potpuno novu građenu dimenziju i kvalitet ambijenta.
U smislu završne tehnološke obrade, drvo je obrađeno specijalnim premazima koji ga čuvaju od „zuba vremena“, zadržavajući njegovu prirodnu teksturu, boju i svojstva. Istovremeno su mu oni omogućili i zadržavanje njegovog najprirodnijeg, autentičnog izgleda. Upotreba više slojeva drveta u formiranju „fasade“ objekta, uz postojanje malog vazdušnog međusloja, obezbeđuje odličnu toplotnu i zvučnu izolaciju.
Opšta elegancija projekta, prenebregavanje dimenzija u korist kvaliteta i duhovitosti rešenja, i izrazita konceptualna jasnoća spojeni su na primeru ovog poduhvata sa autorskim nastojanjem za spajanjem tradicionalnih građevinskih rešenja i tehnoloških inovacija savremenog doba.
Realizacija ovog projekta odslikava prisnost i kolaborativnost saradnje između projektanata, izvođača i vlasnika.
